Kontrowersja nad wydatkami na opcje Kwestia tego, czy opcje wydatkowania zostały wydane, trwa tak długo, jak firmy używają opcji jako formy rekompensaty. Ale debata naprawdę rozgrzała się w związku z popiersiem dotcomów. W tym artykule przyjrzymy się debacie i zaproponujemy rozwiązanie. Zanim omówimy debatę, musimy sprawdzić, jakie są opcje i dlaczego są one stosowane jako forma rekompensaty. Aby dowiedzieć się więcej o debacie na temat wypłat z opcji, zobacz temat Kontrowersje z tytułu rekompensat za opcje. Dlaczego opcje są wykorzystywane jako rekompensata Używanie opcji zamiast gotówki do płacenia pracownikom to próba lepszego dostosowania interesów menedżerów do interesów akcjonariuszy. Użycie opcji ma zapobiegać w zarządzaniu maksymalizowaniu zysków krótkoterminowych kosztem długoterminowego przetrwania firmy. Na przykład, jeśli program premii dla kadry kierowniczej składa się wyłącznie z wynagradzania kierownictwa za zmaksymalizowanie krótkoterminowych celów zysku, nie ma zachęt dla kierownictwa do inwestowania w rozwój wzmacniacza badawczego (RampD) lub nakłady kapitałowe wymagane do utrzymania konkurencyjności firmy na dłuższą metę . Kierownictwo ma ochotę odłożyć te koszty, aby pomóc im w osiągnięciu kwartalnych celów dotyczących zysku. Bez niezbędnych inwestycji w RampD i utrzymanie kapitału, korporacja może ostatecznie utracić przewagę konkurencyjną i stać się przegranym. W rezultacie menedżerowie nadal otrzymują premię nawet, gdy akcje spółek spadają. Oczywiście ten rodzaj programu premiowego nie leży w najlepszym interesie akcjonariuszy, którzy zainwestowali w spółkę w celu długoterminowego wzrostu wartości kapitału. Korzystanie z opcji zamiast gotówki ma skłonić kierownictwo do pracy, aby firma osiągnęła długoterminowy wzrost zysków, co z kolei powinno zmaksymalizować wartość własnych opcji na akcje. W jaki sposób opcje stały się głównymi wiadomościami Przed rokiem 1990 debata nad tym, czy opcje należy wydatkować na rachunku zysków i strat, była ograniczona głównie do dyskusji akademickich z dwóch głównych powodów: ograniczone wykorzystanie i trudność zrozumienia sposobu wyceny opcji. Nagrody dla opcji były ograniczone do dyrektorów na poziomie C (CEO, CFO, COO itd.), Ponieważ byli to ludzie, którzy podejmowali decyzje dotyczące akcjonariuszy. Stosunkowo niewielka liczba osób w takich programach zminimalizowała wielkość wpływu na rachunek zysków i strat. co również zminimalizowało postrzegane znaczenie debaty. Drugim powodem ograniczonej debaty jest to, że wymaga ona wiedzy o tym, jak ezoteryczne modele matematyczne cenią opcje. Modele wyceny opcji wymagają wielu założeń, które mogą się zmieniać w czasie. Ze względu na ich złożoność i dużą zmienność, opcji nie można odpowiednio wyjaśnić w 15-sekundowym dźwięku (który jest obowiązkowy dla dużych firm informacyjnych). Standardy rachunkowości nie określają, który model wyceny opcji powinien być stosowany, ale najczęściej stosowanym modelem jest opcja wyceny opcji Blacka-Scholesa. (Wykorzystaj ruchy giełdowe, zapoznając się z tymi instrumentami pochodnymi. Zrozumienie ceny opcji.) Wszystko zmieniło się w połowie lat 90. Wykorzystanie opcji eksplodowało, ponieważ wszystkie typy spółek zaczęły je wykorzystywać jako sposób finansowania wzrostu. Dotcomy były najbardziej rażącymi użytkownikami (sprawcami) - wykorzystywali opcje płacenia pracownikom, dostawcom i właścicielom nieruchomości. Pracownicy Dotcom sprzedawali swoje dusze za opcje, ponieważ pracowali w godzinach niewolniczych, oczekując, że zarobią swoje fortuny, gdy ich pracodawca stanie się spółką notowaną na giełdzie. Wykorzystanie opcji rozprzestrzeniło się na firmy nietechniczne, ponieważ musiały one korzystać z opcji w celu zatrudniania poszukiwanych talentów. Ostatecznie opcje stały się wymaganą częścią pakietu wynagrodzeń pracowników. Pod koniec lat 90. wydawało się, że wszyscy mają opcje. Ale debata pozostała akademicką tak długo, jak wszyscy zarabiali. Skomplikowane modele wyceny powstrzymały media biznesowe. Potem znowu wszystko się zmieniło. Awaria czarownic w systemie dotcom spowodowała, że debata stała się głównym tematem. Fakt, że miliony pracowników cierpi nie tylko z powodu bezrobocia, ale także bezwartościowych opcji, był szeroko rozpowszechniany. Skupienie się na mediach nasiliło się wraz z odkryciem różnicy między wykonawczymi planami opcyjnymi a tymi oferowanymi rangą i plikiem. Plany na poziomie C były często ponownie wyceniane, co pozwalało dyrektorom generalnym na oderwanie się od podejmowania złych decyzji i najwyraźniej pozwalało im na większą swobodę w sprzedaży. Plany przyznane innym pracownikom nie zostały przyznane z tymi przywilejami. To nierówne traktowanie dawało dobre soundbity na wieczorne wiadomości, a debata zajmowała centralne miejsce. Wpływ na EPS napędza debatę Zarówno firmy technologiczne, jak i nietechniczne coraz częściej korzystają z opcji zamiast gotówki, aby płacić pracownikom. Opcje wydatkowania znacząco wpływają na EPS na dwa sposoby. Po pierwsze, od 2006 r. Zwiększa wydatki, ponieważ GAAP wymaga, aby opcje na akcje były obciążane kosztami. Po drugie, zmniejsza podatki, ponieważ firmy mogą odliczyć te wydatki do celów podatkowych, które w rzeczywistości mogą być wyższe niż kwoty w księgach. (Dowiedz się więcej w naszym samouczku dotyczącym opcji pracowników). Centra debaty na temat wartości opcji Debata na temat tego, czy opcje wydać, koncentrują się na ich wartości. Podstawowa rachunkowość wymaga, aby wydatki były dopasowane do generowanych przychodów. Nikt nie kłóci się z teorią, że opcje, jeśli są częścią rekompensaty, powinny być wydatkowane, gdy są uzyskiwane przez pracowników (nabyte). Ale sposób ustalania wartości, która ma zostać wydatkowana, jest otwarty na debatę. Podstawą debaty są dwie kwestie: wartość godziwa i termin. Głównym argumentem wartości jest to, że ponieważ opcje są trudne do wyceny, nie powinny być one obciążane kosztami. Liczne i stale zmieniające się założenia w modelach nie zapewniają stałych wartości, które można wydatkować. Argumentuje się, że używanie stale zmieniających się liczb do reprezentowania jednego wydatku spowodowałoby wycenę mark-to-market, która spowodowałaby spustoszenie w EPS i tylko dalej dezorientuje inwestorów. (Uwaga: w tym artykule skupiono się na wartości godziwej, debata dotycząca wartości również zależy od tego, czy użyć wartości wewnętrznej czy wartości godziwej.) Drugi składnik argumentu przeciw opcjom wydawania zezwoleń dotyczy trudności w określeniu, kiedy wartość rzeczywiście jest odbierana przez pracowników: w momencie przyznania (przyznane) lub w momencie użycia (zrealizowane) Jeśli dzisiaj otrzymasz prawo do zapłaty 10 za 12 akcji, ale tak naprawdę nie zyskasz tej wartości (przez wykonanie opcji) do późniejszego okresu , kiedy firma rzeczywiście ponosi koszty Kiedy dała ci prawo, lub kiedy musiała zapłacić (więcej, przeczytaj Nowe podejście do kompensaty kapitałowej.) To są trudne pytania, a debata będzie trwała, gdy politycy będą próbowali zrozumieć zawiłości problemów, upewniając się, że generują one dobre nagłówki w swoich kampaniach reelekcyjnych. Wyeliminowanie opcji i bezpośrednie przyznanie akcji może rozwiązać wszystkie problemy. Wyeliminowałoby to debatę wartościową i lepiej radziło sobie z dostosowaniem interesów zarządu do interesów zwykłych akcjonariuszy. Ponieważ opcje nie są zapasami i mogą zostać ponownie wycenione, jeśli to konieczne, zrobiły więcej, aby skłonić kierownictwo do hazardu, niż myśleć jak akcjonariusze. Podsumowanie Obecna debata omawia kluczową kwestię, jak sprawić, by kadra kierownicza była bardziej odpowiedzialna za swoje decyzje. Wykorzystanie nagród na akcje zamiast opcji wyeliminowałoby opcję, w której menedżerowie mogliby uprawiać hazard (a potem ponownie wyceniać opcje), co zapewniałoby solidną cenę do wydania (koszt akcji w dniu przyznania nagrody). Ułatwiłoby to również inwestorom zrozumienie wpływu zarówno na dochód netto, jak i na akcje. (Aby dowiedzieć się więcej, zobacz Zagrożenia Backdating Opcje. Prawdziwy koszt opcji na akcje.) Miara zależności między zmianą ilości żądanego towaru a zmianą jego ceny. Cena. Łączna wartość rynkowa w dolarach wszystkich dostępnych akcji spółki. Kapitalizacja rynkowa jest obliczana poprzez pomnożenie. Frexit krótko dla quotFrench exitquot to francuski spinoff terminu Brexit, który pojawił się, gdy Wielka Brytania głosowała. Zlecenie złożone z brokerem, który łączy w sobie funkcje zlecenia stopu z zleceniami limitów. Zlecenie stop-limit będzie. Runda finansowania, w ramach której inwestorzy nabywają akcje od spółki o niższej wycenie niż wycena na rzecz spółki. Ekonomiczna teoria łącznych wydatków w gospodarce i jej wpływ na produkcję i inflację. Została opracowana ekonomia keynesowska. Wydawanie pozwoleń na akcje pracownicze: Czy istnieje lepsza droga? Przed 2006 r. Firmy nie były zobowiązane do wydatkowania w ogóle dotacji na opcje pracownicze. Zasady rachunkowości wydane w ramach Standardu rachunkowości finansowej 123R obecnie wymagają od spółek obliczania wartości godziwej opcji na akcje w dniu przyznania. Wartość ta jest obliczana przy użyciu teoretycznych modeli wyceny zaprojektowanych do wyceny opcji giełdowych. Po dokonaniu rozsądnie skorygowanych założeń w celu uwzględnienia różnic pomiędzy opcjami na giełdzie i opcjami na akcje dla pracowników, w przypadku europejskich normalizacyjnych stosuje się te same modele. Wartości godziwe europejskich organizacji normalizacyjnych w dniu przyznania kadrze kierowniczej i pracownikom są następnie ujmowane w przychodach, gdy opcje są przyznawane beneficjentom. (Dla czytania w tle, zapoznaj się z naszym samouczkiem dotyczącym opcji dla pracowników). Próba Levina-McCaina W 2009 r. Senatorowie Carl Levin i John McCain wprowadzili ustawę, Overingive Overcessive Corporate Deductions for Act Options Act, S. 1491. Ustawa była Produkt dochodzenia przeprowadzonego przez Stałą Podkomisję ds. Dochodzeń, której przewodniczy Levin, w zakresie różnych wymogów dotyczących księgowości i sprawozdawczości podatkowej dotyczących opcji na akcje dla kadry kierowniczej. Jak sama nazwa wskazuje, celem projektu jest zmniejszenie nadmiernych ulg podatkowych dla firm w związku z wydatkami poniesionymi przez kadrę kierowniczą i pracowników z tytułu dotacji na opcje na akcje dla pracowników. Wyeliminowanie nieuzasadnionych i nadmiernych potrąceń opcji na akcje prawdopodobnie dałoby od 5 do 10 miliardów rocznie, a być może nawet 15 miliardów, dodatkowych dochodów z podatku od przedsiębiorstw, których nie możemy stracić, powiedział Levin. Ale czy istnieje lepszy sposób na wydatkowanie opcji na akcje dla pracowników, aby zrealizować wyrażone cele rachunku Preliminaria W dzisiejszych czasach istnieje wiele dyskusji na temat nadużyć związanych z wypłacaniem kapitału, w szczególności opcji na akcje dla pracowników i hybryd, takich jak opcje rozliczane w gotówce. SARs. itp. Niektórzy popierają pogląd, że faktyczne wydatki na dochody do celów podatkowych nie mogą być wyższe niż wydatki obciążające zarobki. O to właśnie chodziło w sprawie Levina-McCaina. Niektórzy twierdzą również, że w pierwszych latach od momentu przyznania dotacji powinien nastąpić wydatek na poczet dochodów i podatków, niezależnie od tego, czy ESO zostaną później wykonane, czy też nie. (Aby dowiedzieć się więcej, zobacz Wydobądź jak najwięcej z dostępnych opcji pracowniczych.) Oto rozwiązanie: Po pierwsze, proszę podać cele: Kwota, która jest odliczana od zarobków równa kwocie ujętej w rachunku zysków i strat dla celów podatkowych (np. jakiejkolwiek opcji od dnia przyznania do wykonania lub przepadku lub wygaśnięcia). Oblicz wydatki z zyskiem i wydatki z dochodu na podatki na dzień grantu i nie czekać na realizację opcji. To pociągałoby za sobą odpowiedzialność firmy, przyznając EON odliczenie od dochodu i podatków w momencie przyjęcia zobowiązania (tj. W dniu przyznania). Czy dochód z rekompensaty zostanie przyznany stypendystom przy wykonywaniu, jak jest to dzisiaj, bez żadnych zmian. Utwórz standardową przejrzystą metodę obsługi dotacji na opcje dla zarobków i celów podatkowych. Posiadanie jednolitej metody obliczania wartości godziwej przy dotacji. Można tego dokonać, obliczając wartość EON w dniu przyznania i wydając go na poczet dochodów i podatku dochodowego w dniu przyznania. Jeśli jednak opcje zostaną później wykonane, wówczas wartość wewnętrzna (tj. Różnica między ceną wykonania a ceną rynkową akcji) w dniu wykonania staje się ostatecznym wydatkiem na poczet zysków i podatków. Wszelkie kwoty wydatkowane przy dotacji, które były większe niż wartość rzeczywista po ćwiczeniach, należy obniżyć do wartości wewnętrznej. Wszelkie kwoty poniesione przy dotacji, które były niższe od wartości wewnętrznej po wykonaniu, zostaną podwyższone do wartości wewnętrznej. Ilekroć opcje ulegają przepadkowi lub opcje wygasają z pieniędzy. wartość kosztowa dotacji zostanie anulowana i nie będzie żadnych wydatków z tytułu zysków lub podatku dochodowego dla tych opcji. Można to osiągnąć w następujący sposób. Użyj modelu Czarnych Scholesów, aby obliczyć prawdziwą wartość opcji w dniach przydziału przy użyciu oczekiwanej daty wygaśnięcia wynoszącej cztery lata od dnia przyznania oraz zmienności równej średniej zmienności z ostatnich 12 miesięcy. Przyjęta stopa procentowa jest niezależnie od stopy oprocentowania czteroletnich obligacji skarbowych, a przyjęta dywidenda to kwota obecnie wypłacana przez spółkę. (Aby dowiedzieć się więcej, zobacz ESO: przy użyciu modelu Blacka-Scholesa) W założeniach i metodzie obliczania prawdziwej wartości nie powinno być żadnej dyskrecji. Założenia mają być standardowe dla wszystkich udzielonych ESO. Oto przykład: Załóżmy, że firma XYZ Inc. prowadzi handel na poziomie 165. Że pracownikowi przyznano ESO prawo do zakupu 1.000 akcji z maksymalnym terminem wygaśnięcia umowy wynoszącym 10 lat od grantu, przy rocznym przyznawaniu 250 opcji rocznie za cztery lat. Że cena wykonania ESO wynosi 165. W przypadku XYZ przyjmujemy zmienność na poziomie 0,38 dla ostatnich 12 miesięcy i czterech lat oczekiwanego czasu do dnia wygaśnięcia dla naszego celu obliczania prawdziwej wartości. Odsetki wynoszą 3 i nie ma wypłaconej dywidendy. Naszym celem nie jest osiągnięcie idealnej wartości początkowej kosztu własnego, ponieważ dokładna kwota wydatkowana będzie wartościami wewnętrznymi (jeżeli występują) odliczonymi od dochodów i podatków w momencie wykonywania ENN. Naszym celem jest stosowanie standardowej, przejrzystej metody wydatkowania, która zapewnia standardową dokładną kwotę wydatku w stosunku do zarobków i dochód z podatków. Przykład A: Wartość dnia przyznania EON do zakupu 1000 akcji XYZ wynosiłaby 55 000. Koszt 55 000 byłby wydatkiem na dochody i dochody z podatków w dniu przyznania. Jeżeli pracownik zakończył pracę po upływie nieco ponad dwóch lat i nie przysługiwałoby mu 50 opcji, zostały one anulowane i nie byłoby wydatków na te utracone ESO. 27.500 wydatków na przyznane, ale utracone ESO zostanie wycofane. Jeżeli stan zapasów wynosił 250, gdy pracownik rozwiązał i wykonał 500 nabytych ESO, firma miałaby łączne wydatki na zrealizowane opcje w wysokości 42.500. W związku z tym, że wydatki początkowo wynosiły 55 000, koszty firmy zostały obniżone do 42 500. Przykład B: Załóżmy, że zapasy XYZ skończyły się po 120 latach po 10 latach, a pracownik nie dostał nic dla swoich ESO. Koszt 55 000 byłby odwrócony dla celów zarobkowych i podatkowych przez spółkę. Odwrócenie miałoby miejsce w dniu wygaśnięcia lub gdy ESO uległy przepadkowi. Przykład C: Załóżmy, że kurs akcji wynosił 300 w dziewięciu latach, a pracownik był nadal zatrudniony. Korzystał ze wszystkich swoich opcji. Wartość wewnętrzna wynosiłaby 135 000, a całkowity wydatek na poczet dochodów i podatków wyniósł 135 000. Ponieważ 55 000 zostało już wydatkowane, w dniu wykonywania ćwiczeń wydano dodatkowe 80 000 na zarobki i podatki. Podsumowanie W tym planie wydatki na dochód podlegający opodatkowaniu dla firmy są równe wydatkom poniesionym na zysk, gdy wszystko jest powiedziane i zrobione, a kwota ta równa się dochodzie z tytułu rekompensaty na rzecz Employeegrantee. Wydatki na podatek dochodowy dla firm Koszt na zyski Przychody pracownicze Wydatek z tytułu dochodu podlegającego opodatkowaniu i dochodów uzyskanych na dzień grantu jest tylko tymczasowym wydatkiem, który zostaje zmieniony na wartość wewnętrzną w momencie wykonania lub przejęcia przez spółkę, gdy EON ulegną przepadkowi lub stracą ważność niesprawdzony. Tak więc firma nie musi czekać na ulgi podatkowe lub wydatki z zyskiem. (Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj ESO: Rachunkowość opcji pracowniczych.) Miara relacji między zmianą żądanej ilości danego towaru a zmianą jego ceny. Cena. Łączna wartość rynkowa w dolarach wszystkich dostępnych akcji spółki. Kapitalizacja rynkowa jest obliczana poprzez pomnożenie. Frexit krótko dla quotFrench exitquot to francuski spinoff terminu Brexit, który pojawił się, gdy Wielka Brytania głosowała. Zlecenie złożone z brokerem, który łączy w sobie funkcje zlecenia stopu z zleceniami limitów. Zlecenie stop-limit będzie. Runda finansowania, w ramach której inwestorzy nabywają akcje od spółki o niższej wycenie niż wycena na rzecz spółki. Ekonomiczna teoria łącznych wydatków w gospodarce i jej wpływ na produkcję i inflację. Opracowano ekonomię keynesistyczną. Opcje na wydawanie pieniędzy: Podejście wykonawcze oparte na wartości godziwej Teraz, gdy firmy takie jak General Electric i Citigroup przyjęły założenie, że opcje na akcje dla pracowników są wydatkiem, debata zmienia się z tego, czy raportować jak je zgłosić. Autorzy przedstawiają nowy mechanizm księgowy, który utrzymuje uzasadnienie leżące u podstaw rozliczania opcji na akcje, jednocześnie zwracając się do krytyków8217 obawy o błąd pomiaru i brak pojednania z rzeczywistymi doświadczeniami. Procedura, którą nazywane są wydatkami o wartości godziwej, dostosowuje i ostatecznie zestawia szacunki kosztów dokonane w dniu przyznania z późniejszymi zmianami wartości opcji, i czyni to w sposób, który eliminuje z czasem prognozy i błędy pomiaru. Metoda wychwytuje główną cechę rekompensat na opcje na akcje8212, w ramach której pracownicy otrzymują część rekompensaty w formie warunkowego roszczenia o wartość, którą pomagają wyprodukować. Mechanizm ten polega na tworzeniu wpisów zarówno po stronie aktywów, jak i papierów wartościowych bilansu. Po stronie aktywów firmy tworzą rachunek przedpłaconych rekompensat równy szacunkowemu kosztowi opcji przyznanych po stronie właścicieli8217-equity, tworzą konto opcji kapitału zakładowego opłaconego na tę samą kwotę. Rachunek przedpłaconych rekompensat jest następnie ujmowany w rachunku zysków i strat, a rachunek opcji akcyjnych jest korygowany w bilansie, aby odzwierciedlić zmiany w szacowanej wartości godziwej przyznanych opcji. Amortyzacja rekompensaty z góry jest dodawana do zmiany wartości opcji dotacji 8217, aby zapewnić całkowity raportowany wydatek z opcji na dany rok. Pod koniec okresu nabywania uprawnień firma wykorzystuje wartość godziwą opcji nabytej w celu dokonania ostatecznej korekty rachunku zysków i strat w celu uzgodnienia różnicy pomiędzy tą wartością godziwą a sumą kwot już zgłoszonych. Teraz, gdy firmy takie jak General Electric, Microsoft i Citigroup przyjęły założenie, że opcje na akcje pracownicze są wydatkiem, debata na temat ich rozliczania zmienia się z tego, czy raportować opcje dotyczące rachunku zysków i strat, jak je zgłaszać. Przeciwnicy wyrównywania kosztów nadal jednak walczą z działaniem wstecznej obrony, argumentując, że szacunki dotyczące kosztu opcji na akcje dla pracowników, oparte na formułach teoretycznych, wprowadzają zbyt duży błąd pomiaru. Chcą, aby raportowany koszt został odroczony, dopóki nie będzie można dokładnie określić, kiedy opcje na akcje zostaną zrealizowane lub utracą ważność lub kiedy wygasną. Jednak odroczenie uznania kosztów opcji na akcje jest sprzeczne zarówno z zasadami rachunkowości, jak iz rzeczywistością gospodarczą. Wydatki powinny być dopasowane do przychodów z nimi związanych. Koszt dotacji na opcje powinien zostać wydatkowany w czasie, zwykle w okresie nabywania uprawnień, gdy zakłada się, że motywowany i zatrzymany pracownik uzyskuje dotację, generując dodatkowe przychody dla spółki. Pewien stopień błędu pomiaru nie jest powodem do odroczenia rozpoznania. Sprawozdania rachunkowe wypełniane są szacunkami dotyczącymi przyszłych zdarzeń dotyczących kosztów gwarancji, rezerwami na straty kredytowe, przyszłymi świadczeniami emerytalnymi i dodatkowymi świadczeniami z tytułu bezrobocia oraz zobowiązaniami warunkowymi z tytułu szkód środowiskowych i wad produktu. Co więcej, modele dostępne do obliczania wartości opcji stały się tak wyrafinowane, że wyceny dla opcji na akcje dla pracowników są prawdopodobnie bardziej dokładne niż wiele innych szacunków w sprawozdaniach finansowych spółek. Ostateczną obroną lobby anty-dopingowego jest twierdzenie, że inne prognozy finansowo-wyciągowe oparte na przyszłych zdarzeniach są ostatecznie uzgadniane z wartością rozliczeniową danych pozycji. Na przykład szacowane koszty świadczeń emerytalno-rentowych oraz zobowiązań z tytułu odpowiedzialności za środowisko i bezpieczeństwo produktów są ostatecznie płatne gotówką. W tym czasie rachunek zysków i strat koryguje się, aby rozpoznać różnicę między faktycznym a szacowanym kosztem. Jak wskazują przeciwnicy wyliczenia, obecnie nie ma takiego mechanizmu korygującego, aby skorygować szacunkowe dane na temat kosztów opcji na akcje. Jest to jeden z powodów, dla których szefowie firm high-tech, tacy jak Craig Barrett z firmy Intel, nadal sprzeciwiają się propozycji standardu FASB (Financial Accounting Standards Board) w zakresie księgowania opcji na akcje w formie dotacji. Procedura, którą nazywamy wyceną wartości godziwej dla opcji na akcje, eliminuje z czasem prognozy i błędy pomiaru. Łatwo jest jednak zapewnić mechanizm księgowy, który zachowuje ekonomiczną racjonalność związaną z wydatkowaniem opcji na akcje, jednocześnie rozwiązując obawy krytyków związane z błędem pomiaru i brakiem pojednania z rzeczywistymi doświadczeniami. Procedura, którą nazywamy wydatkowaniem w wartości godziwej, dostosowuje i ostatecznie zestawia szacunki kosztów dokonane w dniu przyznania z późniejszymi faktycznymi doświadczeniami w sposób, który eliminuje z czasem prognozy i błędy pomiaru. Teoria Nasza proponowana metoda obejmuje tworzenie zapisów po stronie aktywów i papierów wartościowych bilansu dla każdej dotacji na opcję. Po stronie aktywów firmy tworzą rachunek przedpłaconych rekompensat równy szacunkowemu kosztowi opcji przyznanych po stronie właścicieli - kapitał, tworzą konto wpłaconych kapitałowych opcji na taką samą kwotę. Ta rachunkowość odzwierciedla to, co zrobiłyby spółki, gdyby emitowały konwencjonalne opcje i sprzedawały je na rynek (w takim przypadku odpowiednim aktywem byłyby wpływy pieniężne zamiast przedpłaconych rekompensat). Szacunki dotyczące aktywów i właścicieli - konta kapitałowe mogą pochodzić z formuły wyceny opcji lub z kwotowań dostarczonych przez niezależne banki inwestycyjne. Rachunek przedpłaconych rekompensat jest następnie ujmowany w rachunku zysków i strat zgodnie ze standardowym harmonogramem amortyzacji liniowej w okresie nabywania uprawnień, w czasie, w którym pracownicy uzyskują wynagrodzenie oparte na akcjach i prawdopodobnie przynoszą korzyści dla korporacji. W tym samym czasie, gdy rachunek przedpłacony jest kompensowany, konto opcji na akcje jest korygowane w bilansie, aby odzwierciedlić zmiany w szacowanej wartości godziwej przyznanych opcji. Spółka uzyskuje okresową aktualizację przyznanych opcji, podobnie jak w przypadku szacunków na dzień przyznania, z modelu wyceny opcji na akcje lub z wyceny banku inwestycyjnego. Amortyzacja przedpłaconej rekompensaty jest dodawana do zmiany wartości opcji przyznania opcji w celu dostarczenia łącznego zgłoszonego kosztu przyznania opcji na dany rok. Pod koniec okresu nabywania uprawnień, firma wykorzystuje wartość godziwą opcji na akcje, która obecnie jest równa zrealizowanemu kosztowi wynagrodzeń z dotacji, aby dokonać ostatecznej korekty rachunku zysków i strat w celu uzgodnienia jakiejkolwiek różnicy między tą wartością godziwą a sumą kwot już zgłoszone w opisany sposób. Opcje mogą teraz być dość dokładnie wyceniane, ponieważ nie ma już żadnych ograniczeń. Notowania rynku opierałyby się na powszechnie akceptowanych modelach wyceny. Ewentualnie, jeśli dostępne obecnie opcje na akcje są w pieniądzu, a posiadacz zdecyduje się je natychmiast wykonać, firma może oprzeć zrealizowane koszty wynagrodzeń na różnicy między ceną rynkową akcji a ceną wykonania opcji pracowniczych. W takim przypadku koszt ponoszony przez firmę będzie niższy niż w przypadku, gdyby pracownik zachował opcje, ponieważ pracownik nie zapomniał o cennej okazji, aby zobaczyć ewolucję cen akcji przed wystawieniem pieniędzy na ryzyko. Innymi słowy, pracownik zdecydował się otrzymać mniej wartościowy pakiet odszkodowań, który logicznie powinien znaleźć odzwierciedlenie na kontach firmowych. Niektórzy zwolennicy wydawania zezwoleń mogą twierdzić, że firmy powinny nadal dostosowywać wartość dotacji po ich nabyciu, dopóki opcje nie zostaną utracone, zrealizowane lub nie wygasną. Uważamy jednak, że rachunek zysków i strat spółki rozliczający się z dotacją powinien zostać zakończony w chwili nabycia uprawnień lub niemal natychmiast po tym okresie. Jak wskazał nam nasz kolega Bob Merton, w momencie nabywania uprawnień przestają obowiązywać obowiązki pracowników związane z zarabianiem opcji, a on staje się po prostu kolejnym posiadaczem kapitału. Wszelkie dalsze transakcje dotyczące korzystania lub przepadku powinny zatem prowadzić do korekty właścicieli - rachunków kapitałowych i pozycji gotówkowej firmy, ale nie rachunku zysków i strat. Podejście, które opisaliśmy, nie jest jedynym sposobem na wdrożenie wydatków w wartości godziwej. Firmy mogą zdecydować się na dostosowanie konta przedpłaconego do wartości godziwej zamiast na opłaconym rachunku opcji kapitałowych. W takim przypadku kwartalne lub roczne zmiany wartości opcji zostaną amortyzowane przez pozostały okres obowiązywania opcji. Zredukuje to okresowe wahania kosztów opcji, ale wymaga nieco bardziej złożonego zestawu obliczeń. Innym wariantem, w przypadku pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe oraz w firmach rozpoczynających działalność, byłoby odroczenie rozpoczęcia amortyzacji do czasu, gdy pracownicy podejmą wysiłki, aby wyprodukować aktywa generujące przychody, takie jak nowy produkt lub program. Ogromną zaletą wyliczania wartości godziwej jest to, że wychwytuje ona główną cechę rekompensaty opcji na akcje, że pracownicy otrzymują część swoich rekompensat w postaci warunkowego roszczenia o wartość, którą pomagają wyprodukować. W ciągu lat, gdy pracownicy zarabiają na swoją opcję, w okresie nabywania uprawnień koszt firmy związany z wynagrodzeniem odzwierciedla wartość, którą tworzą. Gdy wysiłki pracowników w danym roku przynoszą znaczące wyniki pod względem ceny akcji spółki, koszty wynagrodzeń netto wzrastają, aby odzwierciedlić wyższą wartość tych wynagrodzeń dla pracowników. Gdy wysiłki pracowników nie przynoszą wyższej ceny akcji, firma ma odpowiednio niższy rachunek wyrównawczy. Praktyka Wprowadza kilka liczb do naszej metody. Załóżmy, że Kalepu Incorporated, hipotetyczna firma z Cambridge w stanie Massachusetts, przyznaje jednemu z pracowników dziesięcioletnie opcje na 100 akcji po aktualnej cenie rynkowej wynoszącej 30, nabywającej za cztery lata. Korzystając z oszacowań z modelu wyceny opcji lub z bankierów inwestycyjnych, firma szacuje koszt tych opcji na 1000 (10 na opcję). Ekspozycja Fair-Value Expensing, Scenariusz pierwszy, pokazuje, w jaki sposób firma wydałaby te opcje, gdyby w dniu, w którym się ubrały, straciły pieniądze. W pierwszym roku cena opcji w naszym scenariuszu pozostaje stała, więc tylko 250 amortyzacja zaliczki jest ujmowana jako koszt. W drugim roku opcje szacowana wartość godziwa zmniejsza się o 1 za opcję (100 za pakiet). Wydatki z tytułu rekompensaty utrzymują się na poziomie 250, ale na wpłaconym rachunku kapitałowym dokonuje się 100 obniżki, aby odzwierciedlić spadek wartości opcji, a 100 odejmuje się w obliczeniu kosztu wynagrodzeń w dwóch latach. W następnym roku opcja zmienia wartość o 4, podnosząc wartość dotacji do 1300. W trzecim roku całkowity koszt rekompensaty wynosi 250 amortyzacji pierwotnej dotacji plus dodatkowy koszt opcji w wysokości 400 w związku z przeszacowaniem dotacji do znacznie wyższej wartości. Oszacowanie wartości godziwej odzwierciedla główną cechę kompensacji opcji na akcje, która polega na tym, że pracownicy otrzymują część wynagrodzenia w formie warunkowego roszczenia o wartość, którą pomagają w produkcji. Jednak do końca czwartego roku ceny akcji Kalepusa gwałtownie spadają, a wartość godziwa opcji spada z 1300 do 100, co można dokładnie oszacować, ponieważ opcje można teraz wycenić jako opcje konwencjonalne. W ostatnich latach rozliczenia, zatem, 250 kosztów odszkodowania jest zgłaszane wraz z dostosowaniem do wpłaconego kapitału minus 1200, tworząc całkowitą zgłoszoną rekompensatę za ten rok minus 950. Z tymi liczbami, całkowita wypłacona rekompensata w całym okres dochodzi do 100. Rachunek przedpłaconych rekompensat został zamknięty, a na rachunkach kapitałowych pozostaje tylko 100 wpłaconych środków. Ta kwota stanowi koszt usług świadczonych na rzecz firmy przez pracowników, których kwota równa się gotówce, którą otrzymałaby firma, gdyby po prostu zdecydowała się na napisanie opcji, przechowywanie ich przez cztery lata, a następnie sprzedaż na rynku. Wycena opcji na 100 odzwierciedla aktualną wartość godziwą opcji, które są obecnie nieograniczone. Jeżeli na rynku faktycznie sprzedawane są opcje o dokładnie takiej samej cenie wykonania i terminie zapadalności co nabyte opcje na akcje, Kalepu może użyć ceny notowanej dla tych opcji zamiast modelu, na którym bazowałaby ta cena. Co się stanie, jeśli pracownik, który posiada grant, zdecyduje się opuścić firmę przed jej nabyciem, a tym samym utracić nieuzyskane opcje Zgodnie z naszym podejściem, firma dostosowuje rachunek zysków i strat i bilans, aby zmniejszyć rachunek aktywów z przedpłatą dla pracowników i odpowiedni kapitał wpłacony konto opcji do zera. Załóżmy na przykład, że pracownik odchodzi z końcem drugiego roku, kiedy wartość opcji jest przenoszona na książki o wartości 900. W tym czasie firma redukuje rachunek opcji kapitału wpłaconego przez pracowników do zera, zapisuje 500 pozostało w bilansie przedpłaconych rekompensat (po dwóch latach amortyzacji) i rozpoznało zysk z rachunku zysków i strat 400, aby odwrócić dwa poprzednie lata kosztów rekompensaty. W ten sposób Kalepu konsoliduje całkowity raportowany koszt kompensaty kapitałowej do zrealizowanej wartości równej zero. Jeżeli cena opcji, zamiast spadać do 1 na koniec czwartego roku, pozostanie na poziomie 13 w ostatnim roku, koszty wynagrodzeń w czwartym roku działalności wynoszą 250 amortyzacji, a całkowity koszt wynagrodzeń w ciągu czterech lat wynosi 1300 jest wyższa niż oczekiwano w momencie przyznania dotacji. Kiedy jednak opcje dają pieniądze, niektórzy pracownicy mogą zdecydować się na wykonanie natychmiast, zamiast zachować pełną wartość, czekając na wykonanie, dopóki opcje nie wygasną. W takim przypadku firma może wykorzystać cenę rynkową swoich akcji w dniach nabywania uprawnień i dat wykonania w celu zamknięcia sprawozdawczości dotyczącej dotacji. Aby to zilustrować, przyjmijmy, że cena akcji Kalepus wynosi 39 na koniec czwartego roku, kiedy opcje pracownicze ulegną zmianie. Pracownik decyduje się na wykonanie w tym czasie, rezygnując z 4 wartości świadczeń za opcję, a tym samym obniżając koszt opcji dla firmy. Wczesne wykonanie prowadzi do korekty minus czterystu czterech lat na konto opcji wpłaconego kapitału (jak pokazano na wystawie Ekspozycja wartości godziwej, scenariusz drugi). Całkowity koszt rekompensaty w ciągu czterech lat wynosi 900, co firma faktycznie zrezygnowała, dostarczając pracownikowi 100 udziałów w cenie 30, gdy jego cena rynkowa wynosiła 39. Zgodnie z duchem Celem rachunkowości finansowej nie jest zmniejszenie błędu pomiaru do zera. W przeciwnym razie sprawozdanie finansowe spółki zawierałoby jedynie bezpośrednie sprawozdanie z przepływów pieniężnych, rejestrujące otrzymane środki pieniężne i środki wydatkowane w każdym okresie. Jednak wyciągi z rachunku przepływów pieniężnych nie odzwierciedlają prawdziwej ekonomiki firmy, dlatego dysponujemy zestawieniami dochodów, które próbują mierzyć dochody ekonomiczne danego okresu, dopasowując przychody uzyskane do wydatków poniesionych w celu uzyskania tych przychodów. Praktyki rachunkowe, takie jak amortyzacja, rozpoznawanie przychodów, kalkulacja rent i emerytur oraz odpisy na nieściągalne długi i straty kredytowe, pozwalają na lepszy, choć mniej precyzyjny, pomiar dochodu spółki w okresie niż podejście czysto gotówkowe. W podobny sposób, gdyby Rada ds. FASB i Rady Międzynarodowych Standardów Rachunkowości miała zalecić wycenę wartości godziwej dla opcji na akcje dla pracowników, firmy mogłyby sporządzić najlepsze szacunki dotyczące całkowitego kosztu wynagrodzeń w okresie trwałości opcji, a następnie okresowe korekty, które przyniosłyby zgłaszane koszty rekompensaty są bliższe rzeczywistym kosztom ekonomicznym poniesionym przez firmę. Wersja tego artykułu pojawiła się w wydaniu Harvard Business Review z grudnia 2003 roku. Robert S. Kaplan jest starszym facetem i Marvin Bower Profesorem Rozwoju Przywództwa, Emeritus, w Harvard Business School. Jest współautorem, z Michaelem E. Porterem, z 8220. Jak rozwiązać kryzys kosztów w służbie zdrowia8221 (HBR, wrzesień 2017). Krishna G. Palepu (kpalepuhbs. edu) to Ross Graham Walker profesor administracji biznesu w Harvard Business School. Są one współautorami trzech poprzednich artykułów HBR, w tym 8220 Strategie, które pasują do rynków wschodzących 8221 (czerwiec 2005 r.). Ten artykuł dotyczy RACHUNKU
No comments:
Post a Comment